0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

Sizi bilmem ama ben geçmişte yaşadıklarımla çok yüzleşir, çok ölçer tartar, yanlışlarımı görmeye çalışırım. Özellikle insan ilişkilerinde, dostluk olsun, arkadaşlık olsun, değer verdiğim insana gerçekten verdiğim değeri hak ediyor mu diye çok sorgularım. Ve günün sonunda, o değeri hak etmiyorsa fazla uzatmaya gerek görmem araya mesafe koyar, zamanla bu aradaki bağı koparırım.

Mesela, bana göre özel günlerde alınan hediyenin hiçbir zaman etiket fiyatının bir önemi yoktur. Düşünceye bakar, en küçük şeylerden bile mutlu olurum. Ya da yıllarca hiç arayıp sormamış arkadaşlarımın aniden çıkagelip hatır sormasının altında mutlaka bir sebep ararım. Çünkü, gerek arkadaşlıklarda, gerek dostluklarda, her ne kadar hepimiz yaşam mücadelesi içerisinde zamana yenik düşsek de, teknoloji çağının imkanları o kadar çok ki, bir hatır sormak için zamana değil, birkaç tuşa ihtiyacımız var sadece.

Gariptir insanoğlu ve garip olduğu kadar da menfaat düşkünüdür. Yıllarca görüşmemişiz, birbirimizden haber almamışız, zor zamanlarımızda bir “alo” dememişiz, birbirimizin cenazelerine bile zaman yaratıp gitmemişiz, yıllar sonra bir çıkar uğruna “merhaba” demek ne kadar saçma ve insanlık dışı bir olay!!!! Evet, geçtiğimiz günlerde yıllar önce birlikte çalıştığım iş arkadaşlarımdan bir tanesi eski çalışanları bulup bir araya getirme gayreti içerisine girdi. Şaşırmadım, çünkü bu ilginin altında samimiyet ve özlem olmadığına emindim.. Yaşanmışlıklarım, hayat tecrübelerim kulağıma bunu fısıldıyordu. Kaldı ki, sosyal medya arkadaşı olmamıza rağmen paylaşımlarda katkısı olmayan bir kişiydi kendisi. Neyse, merhaba, selam sabah muhabbetinden sonra anlaşılmıştır ki, yeni bir iş yeri açılışı için kolları sıvamıştı.

Kendisine buradan bol kazançlı bir gelecek temenni ediyorum. Lakin, benim kitabımda menfaat için onca yıl sonra bir araya gelmek ve bıraktığımız yerden devam etmek, abesle iştigal teşkil etmektedir. Ben dostluğun da, arkadaşlığın da samimiyet kokanını severim. Ben ilişkilerde araya menfaat koymayı değil, sevgi tohumları ekmeyi seven birisiyim. Ben çıkar ilişkilerini değil, buram buram içtenlik kokan ilişkileri destekleyen birisiyim. Olaya baktığımız zaman, bizler zaten toplum olarak eski güzel anlamlı dostlukları, birliği ve mücadele ruhunu yitirmiş olma sebebimizin, araya giren mesafeler, menfaatler ve çıkar ilişkileri içerisinde yoğrularak, gerçeklikten ve samimiyetten uzaklaştığımız için bugün bu hallerdeyizdir.

Hep söylüyorum, insanları tanıdıkça etrafımdaki çember daralıyor, dört ayaklı canlara olan sevgim artıyor ve anlamsız, saçma sapan dostluklar içerisinde olmaktansa, kendi yalnızlığımda çoğalmayı ve kendi kendime yetmeyi tercih etmişimdir. Şimdi sizler de şöyle bir tarafınıza bakınız sevgili okurlarım, size karşı yangısı olan, çıkarsız bir sevgi besleyen, acılı zamanlarınızda başınızı okşayan, elinizi tutan kaç tane el olmuştur ve “ah başım” dediğinizde yanınızda hemencecik bulunabilecek kaç tane dostunuz ya da arkadaşınız kalmıştır??. Vesselam.