0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

Eskilerin bir deyimi vardı “Ağır Adam” diye, erkekler için söylenirdi, kadınlar için de “Cabbar Kadın” deniliyordu. “Ağır Adam”; ciddi, olgun, hareketlerinde ölçülü, işlerini düşüne taşına yapan” demektir. “Cabbar Kadın” ise; kuvvet ve kudret sahibi kadın anlamı taşımaktadır. Eski insanlarımızın çok kullandığı deyimlerdi bu iki deyim.

Ancak, deyim olarak günümüze gelmiş olsa da, maalesef bu deyimi taşıyabilecek insan sayısı zaman içerisinde eriyip gitmiştir. Bu “zaman” denilen kavram bizlerde çok değişikliklere sebep olmuş, güzelden yana ne varsa söküp almış bizlerden adeta. Ya da, biz mevcut güzellikleri koruyamayarak, zamana yenik düşmüşüz. Nasıldı o şarkı “biz büyüdük ve kirlendi dünya”, tam da böyle işte. Çoğu zaman eski yaşamları, eski insanları, günümüz ile mukayese ederek, aradaki farkları görmeye çalışırım. Uçurumlar her geçen gün artmakta. Oysa, insanlarda insanlık, saygınlık gibi unsurlar değişmemeli.

Ama ne mümkün!! Eski siyasilere baktığım zaman gerçekten saygı duyulacak insanlardı. Hatta, makam ve mevki sahibi insanlar da öyleydi. Tam da yukarıda bahsettiğim “Ağır Adam” deyimine uygun kişilerdi. Bir de şimdikilere bakıyorum, bırakın saygı duymayı, yüzünüzü çevirip hiç göz göze gelmek bile istemezsiniz. Saygı yoksa, sevgi de yoktur. Sevmediğimiz insanlarla karşılaşınca neden merhabalaşalım, neden yapmacık olalım ki!!! Şahsen ben bugün birçok siyaset adamı veya mevki sahibi bir insan ile karşılaşsam görmezden gelir yoluma devam ederim.

Bana göre “Ağır Adam” profili çizen bir siyasetçi pek kalmamıştır. Ayni şekilde, bu bayanlar, yani hem cinslerim için de geçerlidir. Geçtiğimiz günlerde bir bakanlığa uğradım bir iş için, bayan memurelerin kıyafetlerine takıldım ister istemez. Yahu spor salonuna mı gidiyorsunuz, tavernaya eğlenmeye mi gidiyorsunuz, anlamış değilim. Hal böyle olunca kime nasıl saygı duyulsun!!! Bir kere kişi önce oturup kalkmasını, edebini, konuşmasını bilecek. Boşuna dememişler “Üslup karakterdir” diye.

Ama toplum olarak o kadar boş vermişlik sendrumu içerisindeyiz ki, ne saygı umurumuzda, ne sevgi umurumuzda, ne de yaşamın kıymeti bilincimizdedir. Yaşamın kıymetini bilmek, barlarda, meyhanelerde eğlenmek değildir. İnsan önce vatan sevgisi bilmeli, sonra yaşam mücadelesi onu ruhunun derinliklerinden dürtmeli ve yaşadığı hayatı sorgulamalıdır. Bizim en büyük eksikliğimizdir sorgulamadan yaşamak.

Kimse kusura bakmasın da, kendi ülkemizde üçüncü sınıf vatandaş olarak yaşam idame ettirmeye çalışıyorsak, gelecekten umudumuz kalmamışsa, yabancı nüfus arasında kaynayıp gidiyorsak, bunun en büyük sebeplerinden birisi de, kendi yaşamımıza saygı duymayıp, sorgulamadığımızdandır.

Evet, bugün bu hallerde isek, susup oturmaktan, önümüze sunulanı kabullenmekten ve her şeyi boş vermişlikten olmuşuzdur. Oysa insan önce kendine saygı duymalı, yaşam alanına saygı duymalı, sonra da bunları elinden alanlara hesap sormalı diye düşünmekteyim. Halbuki , toplumun büyük bir kesimi, halen daha bu başımızdakilere saygı göstermekte, onları görünce önünde ceket iliklemekte ve onların önünde saygı gösterisi yapacak diye iki büklüm olmaktadır. Doğru olan, saygı hak edene gösterilmelidir. Ve insan önce kendine saygı duymayı bilmelidir. Vesselam.