0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

1974 Harbi yaşandığı zaman çocuk yaşımdaydım. Ama, olup biteni, her şeyi hatırlayabilecek bir yaştaydım. Evimizin arka bahçesine düşen kurşun seslerini, barutun kokusunu, uçaksavar seslerini, jet uçaklarının gelip-geçişini hepsini daha dün gibi hatırlıyorum. Savaş sonrası otobüslerde gözleri bağlı geçirilen esirleri, ganimet için ev soyan yerli halkı, hayal meyal da olsa hepsi hafızamda yer almaktadır.

Savaşın yarattığı korku, babam eve sağ –salim dönebilecek mi endişesi, ya evimizi kurşun yağmuruna tutarlarsa, ya bir bomba atarlarsa diye geçirdiğimiz o üç-dört günlük korku dolu saatleri şimdi bile düşündüğümde içim ürperiyor. Yedi yaşındaydım, çocuktum ama aklım her şeyi kesiyordu. Olayların, etrafımda yaşananların farkındaydım. O üç dört günlük zaman dilimini, geçirdiğimiz bodrum katını, yağmur gibi yağan kursun seslerini kulaklarımdan ve hafızamdan silmek ne mümkün.

Tüm bunlardan sebep savaşa düşman, barışa kardeş bir insanım. Ben 74 harbinde ailemden kayıp vermedim. Ama, birçok insan ailesinden kayıplar verdi, yerinden yurdundan oldu. Günlerce aç susuz kaldı. Çok kötü günlerdi ve kötü anılardı hafızalara kazınan. Şimdi İsrail-Gazze savaşı dünyayı sarmış, gözler buraya çevrilmiş durumda. İnanın, ne haberlerini dinlemek, ne de sosyal medyada görsellerini izlemek istemiyorum. Hele ki çocukların yaşadığı bu tramvanın tarifini anlatacak kelime bulamıyorum.

Cümlemin en başında biz şanslı nesiliz demiştim. Evet, çünkü uzun süreli bir savaş çemberi içerisinde kalmadık. Her şey üç-dört gün içerisinde yaşandı ve bitti. Siviller, savaşı kısa bir süre yaşadı. Peki ya şimdiki savaşlar? Günlerce, aylarca, hatta yıllarca devam etmektedir. En ağır darbeyi alan kesim ise çocuklar oluyor. Gelecek ellerinden, avuçlarından kayıp gidiyor. Savaşın içine doğup, savaş ile büyüyorlar. Anne ninnileri yerine, top-tüfek seslerini işitiyorlar. Açlıkla tanışıyorlar. Eğitim yerine, içinde bulundukları durumdan dolayı, kin ve nefretle büyüyorlar. Kundakta acı ile tanışıp, mutluluktan bi haber yaşıyorlar.

O da, ta ki bir mermiye siper olana dek, bir bombardumana maruz kalana dek. İyiliğin olmadığı yerde güzellik olmaz, sevginin olmadığı yerde kardeşlik bulunmaz ve barışın bulunmadığı yerde gün yüzü olmaz dedikleri yer cehennemin ta kendisi ve şu an Gazze’de yaşanmaktadır. Ve koskoca Dünya tüm bu olup bitenlere ya seyirci kalıyor ya da güçler İsrail’in yanında saflarını belli ediyor. Bir kez daha kahrolsun diyorum “güç ve hırs” dünyanız. Bir kez daha kahrolsun diyorum “din çatışmanız” ve bir kez daha inadına “Barış” diyorum. Vesselam.