0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

 Mecbur kalmadıkça trafiğe girmiyorum. Daha doğrusu sokağa çıkmıyorum. Çünkü, gördüğüm manzaralar beni daraltıyor. Eminim, bir çoğunuz da benim gibi hissediyordur. Örneğin günün hangi saatinde çıkarsanız çıkın , kendinizi bir trafik keşmekeşinin içerisinde bulursunuz Hatalı sollamalar, kırmızı ışıkta geçmeler, müziğin bas sesinden yankılanan camlar, camdan cama küfürler ve daha neler neler.

Ya yol kenarlarındaki bira şişeleri ve bin parça olmuş şekilde etrafa yayılıp, güneşten yalbır yalbır parlamaları… Ne kadar çok bira içici ve şişeleri etrafa fırlatan tipler var oldu bu memlekette. Ya bir de kaldırımlarda yürüyen beyaz, yeşil, rengarenk uzun elbiseli, fesli, sarıklı tiplerin gurum endam süzülmesi. İşte bütün bunları görmemek için, işim olmadıkça dışarıya çıkmayı tercih etmiyorum.

Gezmek için ise, güney tarafını tercih ediyorum. Bana Rum sevici diyebilirsiniz, sıkıntı yok. Çünkü, benim diğer tarafta gezmeyi tercih etmemin tek sebebi, insan kalitesi ve orada var olan sistemdir. Bir kere yolları çukursuz, manzarası yeşillik ve çevre temizliği gözünüze çalan ilk güzellikler arasındadır. Orada bizimki gibi insan çeşitliliği de yoktur. Var ise de ya okulda, ya da ekmek parası için çalışıyorlardır. Bizdeki gibi mevlam saldı çayıra misali değil.

Okumaya diye gelip, aylak aylak dolaşanların sayısı bizde her geçen gün artmaktadır. Çünkü ülkede sistemsizlik sistem olmuş. Hiçbir yerde denetim ve kontrol yok. Geçtiğimiz günlerde pasaport çıkarmak için İç İşleri Bakanlığına gitmiştim. Allahım, o nasıl bir insan deryası. Renk renk, ırk ırk, çocuklu aileli….inanır mısınız, bu kalabalıktan başım döndü. Sıra numarası alınamıyor, numaratör çalışmaz. İnsanlar sıraya girmeyi bilmiyor, birbirlerini ite kaka ve işlem yapan memur sadece iki tane. Dilekçe kabul eden de, pasaport veren de, soruları yanıtlayan da, bu iki elemanın eline kalmış.

Vah ki ne vah. Hazır konu açılmışken bir yaşanmışlığımı daha sizlere anlatmadan geçemeyeceğim. Geçtiğimiz günlerde annemle Eziç Peanuts’a gitmiştik. Çok sık gittiğimiz bir yer, annem ve ben deniz kenarı yerleri çok seviyoruz. Bu yüzden de çalışan elemanların simalarını iyi tanıyorum. Genelde 2-3 tanesi müdavim, diğerleri sürekli değişen elemanlardır. Burada siz de çok iyi biliyorsunuz ki, ucuz işçilik söz konusu. Siparişleri verdiğim garson yabancı, koyu tenli. Yemekleri getirdiği zaman, içeceği de bıraktığında ona “ pipet rica edebilir miyim?” dedim.

Anlamadı, ama elimle işaret edince olayı kavradı. Fakat, ne yaptı dersiniz? Kirli tabakların içerisinde duran bir pipeti alıp bana vermeye kalktı. Ben tabi göz ucumla kendisini takip ediyordum. Ancak, o esnada ne yaptığını gören başka bir garson hemen onu ikaz edip eline kapalı bir pipet verdi. Bu kez de o pipeti bana getirene kadar naylonundan sıyırıp parmakları ile ağız yerinden tutarak bana uzattı. O an artık tepem attı. Diğer garsonu yanıma çağırıp sordum. “Yeni mi başladı bu?” Aldığım cevap, “evet, az önce, lütfen kusuruna bakmayınız, onun adına özür dilerim.” Ona aynen şöyle dedim. “Bak oğlum, git söyle patronuna işe yeni aldıklarına öncelikle biraz Türkçe, biraz iş bilgisi, biraz da nezaket kuralları öğretsin, bir müddet de içerdeki işlere koysun. Biraz piştikten sonra da müşteriye hizmet için görevlendirsin”. Yani uzun lafın kısası, bu ülkede kokuşmuşluk her yerde, her sektörde, her alanda kol geziyor. Vesselam.