0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

Toplum olarak umursuz, menfaat düşkünü, empati yoksunu olmakla birlikte dinlemeyi bilmeyen bireyler olup çıktık. Haliyle dinlemeyi bilmeyince de anlamakta zorlanıyor, hatta hiç anlamıyoruz. Okumayı zaten sevmeyen bir toplum olduğumuzu her fırsatta söylüyorum. İnternetin icadı ve akıllı telefonlar ile kitap okumayı rafa kaldırdık. Kütüphanelerde araştırma yapmayı ise tarihe karıştırdık. Oysa ben hatırlıyorum okul yıllarında araştırma ödevlerini hep kütüphanede araştırır, orada hazırlardık. İşte eskiye özlem duyulan bir konu daha!!!

Neyse, lafı fazla dolandırmadan, başka konulara sapmadan son zamanlarda dikkatimi çeken konular arasında insanlardaki iletişim bozukluğu, birbirlerini dinlememe ve birisi konuşurken onu kaale almama gibi davranışlar çok fazla gelişti. Veya hep bir taraf konuşacak, öteki taraf da dinlemeye mecbur kılınacak. Bu da, başka bir insan davranış bozukluğu!!! Daha önce de yazdığım gibi toplum olarak evrim geçirip, değişime uğradık. Zamanla en güzel değerlerimizi yitirdik. Bunun farkına varmamıza rağmen de, inatla umursamaz tavırlarımız devam etmektedir. Bu yüzden ben arkadaş çevremi giderek daralttım, hatta yalnızlığı seçme sebeplerim arasında, yalnızlığın büyük bir lüks olduğu ve bu tarz insanlar yüzünden baş ağrısı çekmiyor olduğumun farkına varmış olmamdan kaynaklandı.

Evet, bugün artık birçok insan bir başkasına deva değil, baş ağrısı oluyor. Bir sohbet esnasında konuşulanlara kendini tam olarak vermediği için konuya hakim olamıyor. Konuşma sonlandığında ya saçma sapan bir yorumla karşılık veriyor, ya da boş gözerle bakıyor. Bunların hiç birini de yapmayarak “boşver” deyip geçiştiriyor. Zaten en büyük kayıplarımızı hem ülke, hem de toplum olarak “boşvermişlikten” kaybetmedik mi!!!! Her neyse, geçtiğimiz günlerde uzun bir aradan sonra bir arkadaşım arayarak bir derdini anlatıp, fikir sordu. Ben fikir beyan etmeye çalışırken, ağzımı açıyorum kelimeler bir türlü tam olarak ağzımdan çıkamıyor.

Çünkü lafım bölünüp, ayni şeyleri tekrar tekrar anlatıyor ve benim konuşmama fırsat vermiyor. Sustum, harıl harıl konuşup anlattı. En sonunda “ bitti mi” dedim. “Evet” dedi. “ Allah yardımcın olsun” diyerek bu konuşmayı sonlandırdım. Hem fikir almak için arıyor, hem de beni konuşturtmuyor. İnanın, artık bu tarz insanlara hiç sabır gösteremiyorum. Bencil, egoist, “ben odaklı” zihniyetlere kapı duvarım artık. Eminim sizlerin de etrafında bu tarz insanlar vardır sevgili okurlarım. İzin vermeyiniz böylelerine, ne hayat enerjinizi çalmalarına, ne ruhsal dengenizle oynamalarına, ne de kıymetli vakitlerinizi çalmalarına!!!

Dinlemeyi bilmeyen, karşı tarafa söz hakkı vermeyen, anlatılan konuya kendini vermeyip sizi kaale almayan zihniyetleri hayatınızdan çıkardığınız gün, üzerinizden büyük bir yük kalkmış olacaktır. Çünkü, yaşam döngümüzde arkadaşlıklar, samimiyet, paylaşım ve karşılıklı duygular çok önem arz etmektedir. Bir tanesinin eksikliği bile dengeyi bozar. Diyeceğim o ki, dinlemeden anlamayan, dinlemeyi bilmeyen, dinler gibi görünüp rol kesen kişileri hayatınızdan sessizce çıkarınız. Hayatın yaşam kurallarından bir tanesi de budur bence.

Sağlıcakla kalın sevgili okurlarım.

Vesselam