0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

En sıkıcı bulduğum insan tipidir, her şeyi bilirim havasında olmak ve akıl tüccarlığı yapmak!!!! Ama ne acıdır ki, memleket bu tip insan karakterleri ile doldu. Kime karşıcağımızı , kime konuşacağımızı , kiminle arkadaşlık edeceğimizi bilemez olduk.

Çünkü, içerisine girdikten sonra gördüğümüz manzaralar karşısında ayaklarımız bizi gerisin geri dört nala koşmaya itiyor. İnsanlık evrim geçiriyor. Bir bilinmeze yol alıyor. Bazen, susarak sessizce bu gibi insanların olduğu yerlerden ayrılıyorum. Ama bazen de dilimi tutamıyor, lafı okkalı oturtup öyle ayrılıyorum. Evet, ben pek insan beğenemiyorum. Çünkü karşımdakine verdiğim değeri, o da bana ayni şekilde göstermez ise noktayı koyarım. Devam edip, sahte gülücükler saçmak hiç benlik bir tarz değildir.

Kendini pazar tezgahına sunarcasına, ben şunu bilirim, ben bunu yaparım, ben bunun eğitimini aldım, ben insanları severim, ben insan ayırımı yapmak, ben ve ben diye giden cümleler kuran insanlara ise hiç tahammülüm yoktur. Hele ki kendi aralarında gruplaşıp, kalabalıkta birbirlerine canım-cicim, tenhada ise birbirlerini arkadan bıçaklayanlar var ya, olgunlaşmamış, eğitimsiz, oturmamış karakter kitlesi olarak tanımlarım bu tarz insanları!!!! Ve pek tabii ki sosyal medya, herkes birbirleri ile yarış halinde, kim daha çok paylaşım yapacak, kim daha çok beğendi alacak v.s. Yahu bir durun, kendiniz olun, özünüze dönün, kendinizi bu gibi işlere değil, kişisel gelişim, eğitim ve kültür işlerine adayarak, bu işler için zaman ayırın. Şimdi eminim bazılarınız bunları neden yazıyorsun diyordur.

Neden yazdığımı söyleyeyim, farkındalık, etrafta olup bitenin farkına varmak, ne olduğunu, kim olduğunu , nereden geldiğini, nereye gideceğini bilmek, doğruyu-yanlışı ayırt etme gayreti içerisinde olmak, hayatı sorgulamak, dostluğu ölçüp tartıp değer biçmek, yanlışları ile yüzleşmek, kendini yenilemek, bilgi ve kültür konularında kişisel gelişim için çaba sarf etmek, insanoğlunun kendi iç dünyasında yapması gereken, bir nevi kendi ile yüzleşmesi ve hesaplaşmasıdır. Toplum olarak geldiğimiz noktayı analiz ettiğim zaman, birçoğumuzun tüm bu yukarıda yazmış olduğum kişisel işlevleri yapmadığı, hayatı çok sıradanlaştırdığı, yaşamın sadece nefes alıp-vermekten ibaret olduğu kanaati taşıdığını gözlemlemiş bulunuyorum.

Ne acı değil mi!!!! Bir de kendisine bakmadan, karşısındakini eleştirme konusunda hiç tereddüt etmeden utanmadan ve sıkılmadan bunu yapanlar var ya…. Pes diyorum artık!!!! İşte tam da bu noktada toplum olarak giderek yalnızlaşıyoruz, giderek paylaşımdan uzaklaşıp, kendi kabuğumuza çekiliyoruz. Aslında yaşam şartları değil, yozlaşan insan ilişkileri bizi yalnızlığa itiyor. Gözümüzde büyüttüğümüz insanların bir zaman sonra balon gibi sönmesinin altında yatan gerçeğin, sahte suratlar olduğu meydana çıkınca, kalite ve seviye bir müddet sonra ayan olunca, insan yalnızlığı tercih ediyor.

Ve inanın yalnızlık çok büyük bir lüks haline geliyor. Lüks diyorum, çünkü birçoğumuz yalnızlık konusunda bunu göze alacak, yalnız kalacak ve tek başına ayakta durabilecek cesareti kendinde bulamadığı için, sahte kalabalıklar arasında kaybolup gidiyor. Bir toplumun yok oluşunun başlangıç noktası tam da burada yer alıyor. Anlayan anlamıştır.
Vesselam