1

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

Kıbrıs’ımın Kuzeyi artık o eski zamanlardaki gibi değil, maalesef. Eskiden kapı pencere açık uyur, sokak kapımıza kilit vurmazdık. Çocuklar mahalle aralarında korkusuzca koşar oynardı. Öyle çocuk istismarı, hırsızlık gibi olaylar hiç yoktu. Ancak, zamanla birlikte nüfus yabancılaşınca, her kirli işler burada da olmaya başladı. Söylemişlerdi zaten “orada ne var ise burada da olacak diye”. Son yıllarda TC’de çocuk istismarı, organ nakli çetesinin çocukları kaçırması, çocukları hırsızlığa teşvik, çocuk tecavüzleri ve çocuk yaşta evlendirilmeler giderek artış göstermektedir. Çok yakında bizde de bu gibi işler başlayacak veya kokusu çıkacaktır.

Zaten, daha kısa bir süre önce yaşları henüz reşit olmamış-14-16 yaşındaki kız çocuklarının anne olduğu ortaya çıkmıştı. İstatistik kurumları her ne kadar bunu inkar etse de, bu memlekette artık hiçbir şey sır olarak kalmıyor. Hatta ve hatta uyuşturucu yaşının ilkokul çağlarına kadar düştüğü de bilinen bir gerçektir. Gençliğin nasıl bir yola girdiği akıl alır gibi değil. Ekonomik sıkıntılar, pahalılık, bunlarla mücadele eden aileler, bu sebepten yıkılan yuvalar ve ortada kalan çocukların akıbeti, muamma. Her ne kadar hükümet edenler “Sosyal Devletiz” diyorsa da , Devletin iradesi, idaresi ve memleketin durumu hepimizin gözleri önünde!!!! Ülkede yönetim ve güvenlik zaafiyeti almış başını gidiyor.

Tam da bu sebepten artık çocukların oyun parklarına kamera yerleştirilmesi elzem olmuştur. Zira, organ mafyası son sürat çeteleşmekte ve her memlekette kök salmaktadır. Hal böyle olunca, buraya da çökecekleri muhakkaktır. Çünkü, yukarıda da bahsettiğim gibi ülkedeki yönetim ve güvenlik zaafiyeti hususunu artık duymayan kalmamıştır. Ne acıdır ki dış dünyaya tanınmamız bu hususlarda olmuştur. Baksanıza, beline silahı koyan bu ülkeye gelip, kiralık katil olarak işini görmektedir. Yani, bu işleri bu memlekette yapmak artık çocuk oyuncağı olmuştur.

Hapishanedeki tutukluların bir istatistiğini yapsalar ne kadar yabancı uyruklu, hangi suçlardan içerde yatmaktadır, aşikar olacaktır. Ancak, her konuda olduğu gibi bu konuda da Devlet yetkilileri bunu görmezden geliyor, teraziye koyup, sebep sonuç ilişkisi olarak tartamıyor. Çünkü gaileleri bu memleket ve toplum değildir. Hele ki Üstel ve tayfası dönemi yaşadığımız en kötü dönem olarak tarihe kazınacaktır. “Anasına göre tanası” meşhur sözdür. Bu yüzden anada olanlar sıra ile bizde de vuku bulmaktadır. Ve son olarak geçtiğimiz günlerde Ortaköy Lemar önünde yaşları 6-10 arası olan çocukların eline anahtarlık tutuşturup, dilenciliğe zorlanmaları ile bu durum artık tescillenmiştir.

Ah ki ne ahh! Kıbrıslının kültüründe hiç bunlar yok. Bizler çocuk yapar, ölene kadar o çocuğun maddi ve manevi destekçisi oluruz. Evletlarımızın geleceği için saçımızı süpürge ederiz. Onlar ise çocuk yapar, büyüyünce kendilerine baksınlar, ev geçindirsinler ve kendi sorumluluklarını erken yaşta çocuklarına yükleyerek kendileri de rahat etsin. Aramızda uçurumlar var dediğimde boşa konuşmuyorum. Asla ayni toprağın, ayni kültürün insanları değiliz. Memleket zaten bu kimlik asimilasyonundan, kültür farklılığından tükenmiş bir haldedir.

Vesselam.