0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

Ne güzel bir Atasözüdür!!! Tek cümle ama bir kitaplık anlam ifade eder. Son zamanlarda etrafımdaki insanları incelediğimde, ruhsal olarak ne kadar değişime uğradıklarını, dostluktan, arkadaşlıktan yana giderek uzaklaşarak , umursuz tavırlar içerisinde, hayatı rastgele amaçsızca yaşadıklarını görüyorum. Elbette bu durumun sebepleri arasında, ülkedeki karmaşa, gelecek endişesi taşıma, pahalılık, geçim derdi, trafik kaosu ve sağlık hizmetlerindeki sıkıntı hepimizi derinden etkileyen faktörlerdir. Düşünüyoruz,

istesek de istemesek de ülke haline içeriliyoruz. Biliyoruz ki sonu belli olmayan bir girdabın içerisinde yuvarlanıp duruyoruz. Siyasi istikrarsızlık yanında, adaletin herkese eşit işlememesi, hukukun güçlüden yana olması da bu memlekette ayrı bir dert!!!! Tüm bunlar içerisinde yoğrulurken “körle yatan şaşı kalkar” misali birçoğumuz ruhsal ve kişisel değişim içerisine girdik.

Farkındayız veya değiliz ama bizi hiçbir şeyin değiştirmesine, özümüzden asla vaz geçmememiz gerektiğine inananlardanım. Bu değişime maruz kalanları da izliyor ve garipsiyorum. Hele ki dostlukları ve arkadaşlıkları sıradanlaştıran, yüzeyselleştiren kişilere hiç anlam veremiyorum. Sanırım, meclis birçoğumuza kötü örnek oluyor. Ve bunlarla yatıp, bunlarla uyananlar da bu değişime maruz kalıyor. Giderek uzaklaşıyor, yabancılaşıyoruz birbirimize.

Oysa, yaşanan her kötü olaylar eskiden olsa insanları birbirine daha da yakınlaştırır, daha da mücadeleci yapar ve daha bir paylaşımcı yapardı. Ama günümüz yaşamlarına baktığım zaman tam tersi bir hava soluyoruz. Çünkü, giderek insanı duygularımızı kaybedip robotlaşıyoruz, her birimiz kendi kabuğuna çekiliyor ve uzaklaşıyoruz birbirimizden. Veya zoraki bir merhaba ile arkadaşlık yürütmeye çalışanlarımız da var. Hiçbir şey artık eskisi gibi samimiyet kokmuyor. Samimiyeti yitirmiş bir toplum olup çıktık. Kimse kusura bakmasın, sosyal medyadaki sanal alem hiç gerçeği yansıtır cinsten değil. Zaten, işin aslı bu sosyal medya gündeme oturunca insanlar arası iletişim de giderek koptu.

Cenazelere buradan “baş sağlığı” dileniyor, doğum günlerine buradan “happy birthday” deniyor, hastaya buradan “acil şifalar” dileniyor. Ev içi ziyaretleri kalktı. Bu yüzden de samimiyet, paylaşım ve insan ilişkilerindeki gerçeklik giderek yok olmaya yüz tuttu. Artık nasıl bir değişime uğramış, nasıl bir zamana yenik düşmüşse birçoğumuz, hatır tutmak, gönül almak rafa kalkmış durumdadır.

Bu yüzden de insan olmanın yolundan geçen erdemleri bir bir yitirdik. Yiğitlik, silah icad edilince bitti. Doğruluk ve dürüstlk yalana, yanlışa tamah edince yok oldu. Onur ve güven makamlar sayesinde toz oldu. Cesaret, bana dokunmayan yılan bin yaşasın diyerek çiğnendi. Kendini bilmek para ile sınandı ve kaybetti. Denge, ipin ucu kaçınca bitti. Bilgi, aymazklıkla sınanınca kaybetti. Nezaket yerini egoya kaptırdı.

Saygı, sevgi ile birlikte tükendi. Ve sonuç paramparça ruhlar, duygusuz insanlar topluluğu olup çıktık. İyileri , bu değişimi ret edenleri her zaman tenzih ettiğimi yazar ve buradan onlara selamımı gönderirim. Onlar iyi ki varlar. Halen daha kalmışsa etrafınızda “iyikim” diyebileceğiniz dostlarınız, arkadaşlarınız kendinizi şanslı sayın.

Vesselam.