0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

Yazıma başlarken sizlere kısaca “Sevgi” kelimesinin anlamını ifade etmek istiyorum. “Bir kimsenin başka bir kimseye veya insani bir varlığa karşı duyduğu yakın ilgi, hayranlık, bağlılık gibi hislerini göstermeye yönelten duygunun adıdır. Son yıllarda biz bu kelimenin anlamını toplum olarak ya yitirdik ya da yerine daha başka kelimeler yerleştirdik, “menfaat” gibi. Fakat en büyük yanılgımız da bu kelimenin asıl manasını “istek ve arzu” ile karıştırıp başka manalar yüklemektir.

Bir kere yüreğinde bu duygu ile yol alan insan etrafına pozitif enerji yayar, yaptığı tüm işlerde başarı oranı yüksektir, insanlara olan davranışlarında empati yeteneği oldukça güçlü ve sorunları çözme konusunda ise oldukça başarılıdır. Çünkü “Sevgi” öyle güçlü bir anahtardır ki, açamayacağı kapı yoktur. Ve yalansız, katıksız, hesapsız, kitapsız olduğu için size katacağı insanı değerler oldukça kıymetlidir. En önemlisi de öfkeye karşı kullanılacak en güçlü silahtır.

Lakin, toplum olarak bu kelimeyi öyle hızlı bir şekilde hırpalayıp, hoyratça kullanıp, çıkar ilişkileri ile yer değiştirerek yok oluşuna sebebiyet verdik ki, artık toplumda sevgisiz insan sayısı giderek çoğalmakta ve bu oranda da başarı düşük, menfaatler dört nala, empati yoksunluğu ile boş vermişlik yüzünden deyim yerinde ise alabora olmuşuz. Dağılmışız, çünkü sevgi bütünleyici, birlik oluşa destek ve her derde sevgi yolu ile yaklaşım, şifanın kendisini çağıracaktır er ya da geç!!! Bunların muhakemesini yapabilen kaç kişi var aramızda bilemiyorum ama ben sürekli irdeleyen, araştıran, sebep ve sonuç ilişkilerinin temeline inen ve çevremdeki insan davranışlarını çok inceleyen birisiyim.

Bütün bunlara baktığım zaman da “Sevgi”sizliğin temel kaynak olduğunu görüyorum. Eski insanlarımızı düşünelim, hastalıklarda ilaç mı vardı, yoktu. Doğadaki bitkiler ile şifalı merhemler yaratmaya çalışırlar ve o güzel eller, bu karışımı yaparken yürekten gelen sevgi de bu karışımın içerisinde o parmaklar sayesinde karışarak şifa yaratılırdı. Bu yüzden de her derdin devası “Sevgi” diyordu eski insanlarımız. Şimdilere bakıyorum hemen hemen her kuşak bu kelimenin anlamını unutmuş, savurup atmış ve en güzel duyguları içerisinde katlederek bambaşka bir insan olmuş durumdadır.

Sevginin olduğu yerde adalet vardır, huzur vardır, güven vardır. İnsanların birbirine saygısı, anlayışı ve yardımlaşması vardır. Egoymuş, hırsmış, yalakalıkmış bu gibi duygular “Sevgi”nin var olduğu yerde, yer almamaktadır. İşte tam da bugün toplum olarak tüm yaşadıklarımız “Sevgisizliğin” bir köşeye fırlatılması, itilmesi, yok sayılması yüzünden değil midir ki!!! İnsan aç susuz uzunca bir zaman hayat idame ettirebilir. Lakın “Sevgi” olmadan bir yaşam sürmek “ot gibi yaşar” kelimesine denk gelmektedir. Sıradan, amaçsız, ruhsuz ve varla yok arası nefes almak gibi!!!! İçimizde kaybolan o güzel duyguların başında gelen “Sevgi” yi bulmak, yaşatmak ve paylaşmak adına…..

Vesselam