0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

Pek kaderci olmamakla birlikte, her insana doğuştan yazılan bir yazgı olduğuna dair söylemlere de inananlardan değilim. Çünkü, kader bize önümüze seçenekler çıkarır, yol sapakları verir, bizi sınar. Biz seçimlerimizle kendi kaderimizi hazırlarız. Yani her olanak kendi ellerimizin ve beynimizin hükmü ile gerçekleşir.

Araştırmacı olmak, doğruyu bulmaya çabalamak, merak edip sorarak öğrenme yolunu bulmak, her daim daha iyinin peşinde koşmak ve en önemlisi de insan olabilmenin erdemini yakalayabilmek avuçlarımızın içinde saklıdır. Yeter ki tüm bunları başarabilmek için cesaret ve yürek taşıyalım. Lakin, son yıllarda yaşadıklarımız inanç ve yürek cesaretimizi yok etmekle birlikte, bizleri de toplum olarak bin parça etti.

Toplum kavramını geçtim, aile kavramı bile giderek daralmakta, bozulmakta ve haneler param parça olmaktadır. Şimdi biz buna kader mi demeliyiz? Hayır, her insan kaderini kendi şekillendirir. Biz toplum olarak ayni insanları seçerek bu zemini hazırladık ve kader bizim için keder oldu. Bir bakın etrafınıza kaç tane mutlu çift görürsünüz veya aile? Her şey bir gösterişten ibaret!!! Biz bu “kader” denilen yazgıyı susup oturarak, izleyerek kabullendik.

Ellerimizle hamur gibi yoğurup, şekil vermeyi istemedik. Kolaya kaçtık, önümüze sunulana razı olduk ve şimdi de yaşadıklarımız karşısında ruhsuz bireyler olarak gün savmaya çalışıyoruz. Eskiler “cehdetmek” derdi. Yani, bir hedefi göstermek için çaba sarf etmek anlamındadır. Kaçımız kendimize hedefler koyduk, bu hedefler doğrultusunda yol aldık veya hedeflerimiz için canla başla uğraşıp tüm engellere göğüs gerdik? Sanırım artık sayıca her geçen gün azalmaktayız. Yok oluşumuza seyirci kaldık.

Kendi ülkemizde yabancılaştıkça yabancılaştık. Haklarımız göz göre göre gasp edilirken, biz sadece izledik. Seçilmişlerin huyunu suyunu iyice öğrenmemize rağmen en ufak bir menfaatte yine gidip bu kişilere oy kullandık. Bunu yaparken de değişim bekledik, güzel icraatlar umut ettik. Oysa çok çabuk unuttuk “domuzun kuyruğunu kırk yıl mengeneye koymuşlar yine de düzelmemiş.” Bu saatten sonra zamanında vermediğimiz çaba, göstermediğimiz emek ve gayret için kat be kat uğraşmamız gerekecek. Bunu kaçımız göze alır ya da istem duyar bilmiyorum. Ama kader deyip geçtiğimiz için, keder yaşadığımız aşikardır. Unutmamalıyız, “kader kedere aşık” diyorlar, ben ise “kader avuçlarımız arasında sımsıkı tuttuğumuz geleceğimizdir” diyorum.

VESSELAM.