0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

Hiç şüphesiz ki yaptığımız yardımlar bize iyilik olarak geri dönecektir. Çünkü meşhur sözdür “İyilik yap denize at, balık bilmezse halik bilir” diye. Ve elbette karşılık beklemeden yapılan iyilik makbuldür. Ancak, iyilik yapanın dar zamanlarında o iyiliği alıp kabul eden, hele ki bu bir nimet ise, o insana karşı yanında olduğunu hissettirmezse, işte o zaman ben o insanın insanlığından, edebinden, vicdanından ve samimiyetinden şüphe duyarım. Yani demem o ki, gerçek dostlar kötü gününde yanında olanlardır.

İyilik yaptıkların ise o iyiliğin kıymetini bilerek hoş bir seda bırakabiliyorsa bizlerin nazarında, ne mutlu bize, başka da bir beklentimiz yoktur. Açıkcası, bu konuyu yazıp yazmamakta çok düşündüm. Ancak, yazmazsam ve bu konuyu kendime saklarım doğru olmayacağına kanaat getirdim. Biliyorsunuz “Serdinç Maypa Haçanabir Sayfası” olarak gerek okullar açılacağı zaman, gerekse Ramazan Bayramı öncesinde ekmek ve iaşe dağıtımı yanında çocukları sevindirmek adına yaptığı yardımlar var. Bu yardımlar perde gerisinde olan görünmek istemeyen birkaç gönüllü iş adamları sayesinde gerçekleştirilmektedir. Onlara yeri gelmişken bir kez daha teşekkür ediyoruz.

Ben de gönüllü olarak bu dağıtım işinde yer almaktayım. Ancak, yaşanılan sıkıntılı birkaç gün içerisinde, bu dağıtım işlerini ihmal etmeden yerine getirmemize rağmen, yardım alan insanlardan çok az sayıda kişiler (sayısı bir elin parmaklarını geçmeyecek kadar) bu zor süreçte “nasılsınız” diye sordu. Gerisi sadece “ekmek dağıtımı devam edecek mi” diye sordu. Bu yaşadıklarımdan sonra kendi kendime dedim ki “insanlık bu kadar mı köreldi, insan bulduğu nimetin kıymetini bu kadar mı bilemiyor? Bir hatır sormak, bir durum sormak bu kadar mı zordu? Ya da vicdan ve merhamet duyguları nereye kayboldu?”.

Bu işe baş koyanların karşı taraftan hiçbir beklentisi yoktu, altını çizerek belirtmek isterim. Lakin, insanlık görevi “vicdanen teşekkür etmeyi” bilmeli kanaatini taşımaktayım. Bu vesile ile şunu da söylemeden geçemeyeceğim. Mahkeme koridorlarında duruşması yapılırken “iaşelerin dağıtımının ara vermeden yapılması gailesi taşıyan o koca yürekli adam” bu sınavı yaşarken, sizler neredeydiniz? Vicdanınızın sesini dinlemeyi bilemiyorsanız, belki bu saatten sonra bu yazımı okuyarak “her sınav bir derstir” diyerek birçoğunuzun bu sınavda sınıfta kaldığını belirtmek isterim. Vesselam.