0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

İnsanlar çeşit çeşit karakterlerde olmakla birlikte, herkesin kendince bir huyu ve karakteristik özellikleri vardır. Ancak, 74 sonrası taşıma nüfus, 83 KKTC ilanı ile daha da yabancı nüfus akımı ve toplumun bütün bu başkalaşımlar karşısında özünü yitirmesi farklı kişilikler ve karakter yapıları yaratmıştır. Elbette, bu hepimiz için geçerli değildir. Ancak, birçoğumuz bu dejenereliğe uyum sağlamış ve değişimi kendine uygun görmüştür.

Örneğin, etrafta egosu tavan yapmış, kendini beğenmiş, bir havalarda sanan, yaptığı işte sadece kendisinin başarılı olduğunu düşünen ve “ben” egosu çok fazla ağır basan karakterler vardır. Oysa ki, mütevazi olmak, paylaşımcı olmak, taktir etmeyi bilmek ve bilgi alış-verişinde bulunmayı becerebilmek, insanca davranışların en temel güzellikte olanıdır bana göre. Herkes kendini keşfetmekle işe başlasa, meşgul olsa, kendini bilse, kendini tanımaya çalışsa, başkalarına akıl vermek şurada dursun, özü sözü bir olsa, ne güzel olurdu değil mi!!!

Ama yok, illaki meyve veren ağacı taşlayacağız, illaki sinsice takip edip bir açığını yakalayacağız, illaki eleştirip, takdiri bir kenarda unutacağız. Böyle bir toplum olduk. Birileri, birileri ile yarış içerisinde, “Ben” odaklı düşünceleri ile her konuda “en doğruyu kendisi bilir” edaları ile sağa sola akıl tüccarlığı yapmaktadır. Gazeteci camiasında da bu durum aynen böyledir. Ben öncelikle şunu belirtmek isterim ki, ben kendim “Gazeteci” değilim.

Benim yaptığım işe halk arasında “Yurttaş Gazetecilik” denir. Kısaca tanımlayacak olursak; İletişim araçlarının yaygınlaşması ile, profesyonel mesleği gazetecilik olmayan, digital araçlar yardımı ile, haber üreterek, bu haberlerin içeriklerini doğru bir biçimde harmanlayarak topluma aktaran ve toplumun yanında yer alan bir meslektir. Günümüzde gerçek anlamda “Gazetecilik” dalı ile uğraşanların bazılarının zaman zaman basından da gördüğünüz üzere, isimlerinin rüşvet olaylarına karıştığı veya bir partiye bağlı olarak o partiyi destekleyici haberler yapıldığı hepinizin malumudur.

Ama “Yurttaş Gazetecinin” böyle bir pozisyon içerisine girme gibi bir durumu yoktur. Zira, toplumun faydasına ve topluma bazı gerçekleri vurgulamaya çalışan, onları uyandırmak için gayret gösteren insanlardır bu işe soyunan kişiler. Demem o ki, bu meslekte de herkes kendi kulvarında başarılı olsa da, illaki en toptaki bütün azameti ile bizi eleştirecek, bizi yerden yere vuracak fırsat kollar. Oysa ki, akıp giden zaman çerisinde kimse en zirvede oturmaz.

Zirveler gelip geçici, bu zirvede oturanların bıraktıkları eserler ise ölümsüzdür. Bu vesile ile, “üstad” dediklerimiz, kendisine saygı duyduğumuzu bilmesi gerekirken, bizlerin de ayni saygıyı hak ettiğimizi düşünebilecek profesyonellikte olmalarını bekler, temelde, bu toplum ve bu toplumun geleceği için birşeyler üretmeye çalıştığımızı hatırlatırım. Ve son söz “Büyük Allah”. Vesselam.