0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

KKTC gündeminden düşmeyen, devamlılık gösteren haber içeriklerinin temelini şu başlıklar oluşturmaktadır. Hırsızlık, Trafik kazaları, Çocuk istismarı, Kadına Şiddet, Uyuşturucu, Cinsel Tacizler, Ülkede Kaçak Yaşayanlar, Devlet Dairelerinde Usulsüzlükler, Partizanca işe alım ve atamalar, Darp ve Sirkat Olayları, Siyasilerin boş konuşmaları ve Ulaştırma Bakanından küfürler olarak derleyebiliriz.

Güzel haberler duymayı unutalı çok oldu. Zaten artık bu ülkede güzel işlerin olacağına dair de umut kalmadı. Neresini tutsanız elinizde kalıyor. Çıkan haberleri okudukça, insan ister istemez bir zamanki Kıbrıs ile şimdiki durumu değerlendirip “bin ahh” çekiyor. Diyor ki; “büyüklerimiz bir devlet kurmak için yıllarca dağlarda, sınırlarda aç susuz ve ilkel silahlarla topraklarımızı korumak için bekledi. Düşmanı tek bir ulus belledi. Nereden geleceği belli idi”. Peki ya şimdi? Devlet demeye utanır insan.

Devleti yönetmek için seçilmişler ya da atanmışlar, devleti iliklerine kadar sömürüp, kasasını boşaltmışlar. Toprak bütünlüğünü, yılların mücadelesini hiçe sayıp, vermişler ellere topraklarımızı, hem de hiç düşünmeden, içleri sızlamadan. Ama sorsan, “şehitler ölmez” diye nutuklar çekerler. Yok arkadaş bunlar şehit olanların mezarlarında kemiklerini sızlattı, hatta inim inim ağlattı. Düşman anlamında, güney komşumuzu bize düşman diye tanımladılar. 20 yıl oldu kapılar açılalı, kim kimi öldürdü, kim kimi bıçakladı, kim kimi soydu? Arada birkaç haber çıkmış ise de ya abartı ya da tahrikden kaynaklı olmuştur.

Ama bu ülkede 20 yılda neler mi oldu? Hiç alışık olmadığımız haberler, her gün kanımızı donduran haberler artık günlük yaşamımızda duymaya alıştığımız olaylar haline geldi. Çünkü, hesapsız kitapsız gelene kapılarımızı sonuna kadar açtık. Denetim yok. Cebinde parası olmayan da geldi, olan da geldi. Olan mal mülk alıp yerleşti, yeri gelince de efelendi. Olmayan da hırsızlıkla, uyuşturucu işleriyle bir şekilde hayat idame etti.

Görüyorsunuz işte haberleri, her gün yok şu kadar gündür ülkede kaçak, yok bu kadar gündür ülkede kaçak. Yahu bu kadar denetimsizlik, bu kadar sistemsizlik içerisinde çıkıp halen daha “yüce devlet” nağraları atıyorsunuz ya, pes doğrusu. Kendi kendinizi kandırıyorsunuz. Eskiden kapılarımız pencerelerimiz sonuna kadar açık yaşarken, şimdi çifte kilit altında yaşıyoruz. Düşman nereden gelecek, hangi milletten bilmiyoruz. Özgürlükmüş, egemenmiş, eşit devletmiş, hikayeleriniz inanın artık baydı.

Devletinizin; Suyu yok, taşıma Elektriği yok, çözümü de yok. Zira işin ucunda mamma var. Turist yok, turizm yok. Eski eserler çöplük halde. Çevre derseniz, beton yığını. Eğitim, Kıbrıs tarihi hariç, arab kültürüne yatkın eğitim neredeyse dayatma olmuş durumda. Ülkede toplu taşımacılık sıfır, internet derseniz ışık hızında değil, kaplumbağa misali. Ekonomi sıfırlanmış, borçlanarak gün kurtarılmakta. Ülke nüfusu bilinmemekte, orijinal Kıbrıslılar ise bir bir göç etmekte. Vatan toprağının kaçta kaça orijinal Kıbrıslı Türklerde, kaçta kaçı yabancı uyruklularda o da bilinmemekte.

Sonradan mal-mülk sahibi olanlara “nereden buldun yasası” geçirilip hesabı sorulmadıkça, ülkede soygun, vurgun giderek devasa boyutlarda olmaktadır. Dokunulmazlıklarına güvenip, usulsüz işlerde parmağı olanlara hesap sorulmadıkça devlet giderek itibarsızlaşmaktadır.

Ve devlet adamı sıfatı taşıyan, her fırsatta bu topluma olan kin ve nefretini küfür ederek egosunu tatmin etmeyi marifet biliyorsa bir bakan, daha da ne denile bilinir ki. Bütün bunlar yaşanan ülke gerçeği konular iken, halen daha “Yüce Devlet” diyorsanız, bende size Namık Kemal’in sözlerini armağan ediyorum. Vesselam