0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

Genelde Türkiyeliler Kıbrıs’ın kuzeyindeki yaşamın çok lüks olduğunu ve Ankara’dan gelen paranın yendiğini söyleyip durmaktadırlar. Oysa ki, Anavatan’ın gönderdiği paraları denetleyen bir merci olsaydı, bugün bizlerin de yolları sizlerinki gibi, sizin deyiminiz ile cirlop olurdu.

Bu size sadece küçük bir örnek. Bilir misiniz orjinal Kıbrıslı Türkler eğer refah bir yaşam sürüyorsa şu sıralar, aileden aldıkları destek sayesindedir. Burada yaşam, gelenek ve görenekler nasıldır, biraz fikriniz olması açısından, bir kaç cümle ile özetlemek istiyorum. Çocuklar doğduğu andan itibaren kız ise, daha kundakta iken, cehiz düzülmeye başlanır. Erkek ise, ileride kendine ait bir evi olması için, aile mali konularda planlama yapar. Ve biz Kıbrıslı Türkler, ölene kadar çocuklarımıza maddi manevi bakmayı bir ebeveyn görevi olarak kabullenir ve onların maddi sıkıntı çekmemesi için elimizden geleni yaparız.

İşte, nesilden nesile bu aktarımlar sayesinde, her ne kadar bunun içinde bir avuç kalmış olsak bile, aile büyüklerimizden bulduklarımız ile rahat bir hayat sürüyoruz. Elbette, arada istisnalar da vardır. Ancak, ben yazımda bahse konu detayları genel olarak tanımlamaktayım. Yani demem o ki, gönderilen para ile alakalı bir yaşam yok burada. Yaşamın kalitesi sinsileden gelen bir durumdur.

Ultra zenginlerini hiç yazmıyorum. Zira, bunların geneli mecliste görev yapan ve memleketin sermaye patronlarıdır. Para akışı nereden, nasıl ve kim tarafından yapılıyor basın her gün yazıp çiziyor zaten. Küçük bir kara parçası olmamızdan dolayı ve asıl yerleşikleri de birbirini iyi tanıdığına göre, geçmişten günümüze gelinceye kadar, herkes herkesin yaşam standartlarını bilmektedir. Standartın üzerine çıkanların sürdürdüğü yaşamın esas kaynağı da bilinmektedir.

Gelelim geçim derdi çekenlere. Asgari ücretliler, buradaki yaşamın kaliteli ve parası çok olduğu için, çıkıp çıkıp gelenler, şimdilerde pahalılıktan ve geçim derdinden neredeyse açlıktan nefesi kokar duruma gelmiştir. Onlar ebeveynlerinden bir birikim bulamadıkları için, sadece bir asgari ücret ile geçinmek zorunda kaldıklarından, inanın çok zor günlerden geçmektedirler. Aldıkları maaş ile ayın ilk on günü karın doyurabilirler, sonrası için Allah yardımcıları olsun.

Ve elbette bir de memur kesimimiz var ki, onları da genelde “Ankara para göndermezse maaş alamayıp aç kalırsınız” diye söylemlerle kafa ütüleyenler var. Bak arkadaş, bu ülkede sermaye sahibi patronlar, devlete vergisini düzenli olarak öderse, hükümet edenler, bunların devleti hortumlamasına göz yummazsa, bilin ki KKTC’nin hiç kimsenin parasına ihtiyacı olmaz.

Asıl mesele, devletin gelir-gider dengesini sağlamak hükümet edenlerin görevi olmasına rağmen, onlar sadece nereden vurgun yapabilirim zihniyeti ile ülke idare etmekte ve gelen gelirin yüzdeliğini ceplerine indirmektedirler. Sanırım daha kısa ve net bir anlatım olamazdı. Şimdi Kıbrıs’ın kuzeyindeki yaşamı da, kaynakları da, sıkıntıları da üç-beş cümle ile özetleyerek sizlere aktarabildiğimi umuyorum.

Bizler sıradan insanlar olarak, yedi sinsileden, ailelerimizden, atalarımızdan bulduklarımızla rahat geçinen bir avuç insanlarız. Bir kesim de var ki, dediğim gibi ya mecliste görev yapanlardır (arada birkaç tane istisna olabilir) ya ülkenin sermaye patronlarıdır. Adalet yok ki yargılansınlar, hukuk doğru düzgün çalışmıyor ki nereden bulduklarının kaynağı ortaya çıksın. Varsa sorulacak bir hesap, varsa gelen paranın nerelere ve kimlere gittiği, çalın meclisin kapısını, çalın adaletin kapısını, çalın mahkemelerin kapısını, kulak verin vicdanlarınızın sesine ve susmayın, haykırın.