0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

Bu Ada yarısında aç kişi kaldık yaşama pembe gözlüklerle bakmayan, ya da olmaycak işlerin hayalini kurmayan, bilemiyorum. Ancak, etrafımı çok iyi gözlemleyen, insan davranışlarını ölçüp –tartan ve empati kurmaya çalışan bir kişiyimdir. İnsanların davranış biçimlerinden karakter yapılarının ortaya çıktığını hepimiz biliyoruzdur.

Pandemiden bu yana insanlardaki değişimin farkında mısınız? Aslında, çok öncesinde bu değişim başlamıştı da, sanırım pandemi birçok şeyi olumsuz yönde etkiledi. Oysa, bu dönemde insanların birbirine daha sıkı sarılması, kenetlenmesi ve birlikte mücadele etmesi gerekiyordu. Fakat, birçoğumuz “onu kuyunun başında bulsam hiç tereddütsüz aşağıya iterim” zihniyetindeyiz.

Komşuluk kalmadı, insan ilişkileri köhneldi, kimse kimsenin derdini dinlemek zahmetine katlanmadığı gibi, neredeyse o insanın acısından zevk alarak besleniyor duruma geldik. Birinin başarısını takdir etmeyi unutan bir toplum olduk. Güzel duyguları yitirip, kıskançlık, bencillik duygularından beslenerek, “ben egosunu” her fırsatta gösterme gayretine girdik.

Hal böyle iken, bu memleketi kurtarmak, adam etmek, ya da bu sistemsizliği yıkıp, bir sistem oturtmaktan bahsetmek sadece sözcüklerden ibarettir. Biz, “ birlikten güç doğar” cümlesini unutalı, güçlerimizi birleştirme gayretine girme çabasını yitireli, birilerine omuz verme, yardım etme düşüncelerinden sıyrılalı çok oldu. Oldu ki, bugün toplum olarak bin parça olmuş durumdayız.

Evet, tam da böyle “bin parça” olmuş durumdayız. Torpil ülkeyi kanser etti, insanları birbirine düşman etti, menfaatler bizleri insanlıktan uzaklaştırdı, çıkarlar ön plana geçip, içimizdeki insani duygularımızı öldürdü. Bu gerçeği kaçımız görebiliyor? Birçoğumuzda umursamazlık almış başını gidiyor. İnsanlığa karşı, çevreye karşı, yaşama karşı çok hoyratça davranıyor, her şeyi yok ediyoruz, tüketiyoruz. Farkındalık yaratmak için etkinlikler yapılsa da, günün sonunda herkes yine bildiğini okuyor.

Kabul etmeliyiz ki, toplum olarak ruhunu ve özünü yitirmiş bireyler olduk. Çevrenize bir bakınız, ne kadar temiz? Komşularınıza bir bakınız, komşulukta ne kadar duyarlı? Dostlarınıza bir bakınız, acılarınızda ne kadar yanınızda? Arkadaşlarınıza bir bakınız, dar zamanınızda size bulunuyor mu? Olumlu cevaplar çok az sayıda sınırlı kalacaktır eminim.

Bizleri zaman içerisinde planlı bir şekilde istedikleri duruma getirdiler. Bizler de zaten değişime meyilliydik ki, ganimet sarhoşu, para hırsı, gösteriş merakı, lüks yaşam, hazıra konma işimize geldi. Bu yüzden bu saatten sonra kendimizi kandırmayalım. Kandırmayalım da, biraz da olsa bu üzerimize atılan ölü toprağından kurtulup uyanmaya çalışalım. Kalmışsa son bir umut, o umudu da bu bananeci tavırlarımızla tüketmeyelim, kendimizi kandırmaktan vaz geçelim. Polyannacılık nereye kadar? Vesselam.